Preczów zamieszkuje ponad 900 osób, a sołtysem miejscowości jest Wojciech Kamecki. Sołectwo graniczy bezpośrednio z Dąbrową Górniczą. Głównym atutem miejscowości jest bliska odległość od, otoczonego ścieżką rowerową, zbiornika wodnego Pogoria IV. W Preczowie znajduje się filia ośrodka kultury, pełnowymiarowe boisko sportowe z budynkiem szatni, na którym trenuje KS Preczów, boisko wielofunkcyjne, plac zabaw, siłownia zewnętrzna i górka saneczkowa.

W sołectwie, co roku w Noc Świętojańską, organizowany jest Świętojański Festiwal Pieśni i Przyśpiewek Zalotnych. Imprezie towarzyszy tradycyjne puszczanie wianków na rzece Przemszy oraz śpiewy i zabawy przy ognisku.

Pierwsza udokumentowana wzmianka o Preczowie pochodzi z 1665 roku jako o własności szlacheckiej, która płaciła dziesięcinę z ról folwarcznych plebanowi będzińskiemu. Pierwszym znanym dziedzicem jest Wojciech Kicki, znany z zapisu notarialnego z 1727 r. na rzecz szpitala w Siewierzu. W 1761 r. wszystkie działy wsi skupił w jednym ręku Wojciech Ciosnowski (Czosnowski). W 1788 r. w wiosce było 14 domów, w połowie XIX w. liczyła 138 mieszkańców. Po odejściu Ciosnowskich w 1849 r. zniszczał dwór preczowski, który wraz z folwarkiem stał nad wielkim stawem, połozonym przy drodze do Malinowic. Po utworzeniu powiatu będzińskiego w 1867 r. wieś przydzielono do gminy Gzichów. W okresie międzywojennym Preczów należał do gminy Łagisza, w latach 1949-1954 do gromady Sarnów, a od 1 stycznia 1973 r. należy do gminy Psary.